Σάββατο, 20 Απριλίου 2024 Αθήνα
Σύντομη Βιογραφία - Πλήρης Βιογραφία - Συνεντεύξεις - Αὐτοβιογραφίες
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ
«Dès l'âge de 15 ans, interne au lycée Lakanal, à Sceaux, j'avais pratiquement tout lu de Rousseau et les larmes aux yeux je fus persuadé que j'étais sa réincarnation. Depuis lors, au fur et à mesure de ma carrière, jusqu'à aujourd'hui, à 84 ans, poursuivi par l'incompréhension et la haine de tous, je savourais ma situation de persécuté, surtout dans ma Genève d'origine, la Grèce obtue et décadente. Je sais qu'après ma mort une révolution de type robespierriste me ménera au Panthéon grec, tout en perpétuant ma légende d'intellectuel jamais vraiment compris. Saint Jean-Jacques, j'ai reçu en moi ton âme en métempsychose pour l'éternité. Dimitri Kitsikis»
Καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Οττάβας, τακτικὸ μέλος τῆς Βασιλικῆς Ἀκαδημίας τοῦ Καναδᾶ, ἱστορικὸς, ποιητὴς καὶ πανεπιστημιακὸς παγκοσμίας ἐμβελείας, ὁ Δημήτρης Κιτσίκης εἶναι τουρκολόγος, σινολόγος καὶ εἰδικὸς τῆς ἱστορίας τῶν διεθνῶν σχέσεων,θεωρεῖται δέ,ἕνας ἐκ τῶν τριῶν πλέον σημαντικῶν γεωπολιτικῶν τοῦ Κ΄αἰῶνος, μαζὶ μὲ τοὺς Halford Mackinder καὶ Karl Haushofer.
Οἰκογένεια
Ἡ μεγάλη ἀδελφή του Μπεάτα Κιτσίκη Παναγοπούλου,καθηγήτρια στὸ San Jose State University,California,USA. Ἐγεννήθη τὸ 1925
Μὲ τὴν ἀδελφή του Ἔλσα στὴν Ἐκάλη (1938)καθηγήτρια στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Γενεύης. Ἐγεννήθη τὸ 1933
Προτομὴ τοῦ Νίκου Κιτσίκη ποὺ ἀνηγέρθη στὸν λιμένα τοῦ Ἡρακλείου τὸ 2003
Ὁ Νῖκος Κιτσίκης (1887-1978), γεννημένος στὸ Ναύπλιο, καθηγητὴς καὶ πρύτανις τοῦ Ἐθνικοῦ Μετσοβίου Πολυτεχνείου, κορυφαῖος Ἕλλην πολιτικὸς μηχανικός, ἦταν ἐπίσης γερουσιαστὴς καὶ βουλευτής. Ὁ πατέρας του, Δημήτρης Κιτσίκης ὁ πρεσβύτερος (1850-1898), δικαστὴς καὶ πρόεδρος έφετῶν, εἶχε ἐγκατασταθῆ στὴν Ἀθήνα τὸ 1865 ἀπὸ τὴν Λέσβο καὶ εἶχε νυμφευθῆ τὴν Κασάνδρα, ἀδελφὴ τοῦ βουλευτοῦ Δημητρίου Χατσοπούλου ἀπὸ τὸ Καρπενήσι.
Δημήτρης Κιτσίκης ὁ πρεσβύτερος (1850-1898)
1937-καρναβάλι:Δημήτρης (2 ἐτῶν),Ἔλσα,Μπεάτα, ἡ Ἑλβετὶς Βιολέττα μὲ στολή,γκουβερνάντα τοῦ Δημήτρη(ἀριστερά) ἡ μητέρα Μπεάτα Μερόπη Πετυχάκη-Κιτσίκη (δεξιά) καὶ τὸ πίσω κεφάλι, ὑπηρέτρια Ἀσπασία. γυναῖκα τοῦ σωφέρ μας
Ἡ Μπεάτα Μερόπη Πετυχάκη (1907-1986), περίφημη φεμινίστρια καὶ ἐλασίτισσα ἀγωνίστρια κατὰ τῆς γερμανικῆς κατοχῆς, κατήγετο ἀπὸ τὸ Ἡράκλειο, ἀπὸ πλουσία κρητικὴ οἰκογένεια καὶ ἑλληνοϊταλοὺς ὀρθοδόξους καὶ καθολικοὺς εὐγενεῖς ἀπὸ τὴν Τεργέστη. Ὁ πατέρας της, ὁ Ἐμμανουὴλ Πετυχάκης εἶχε ἱδρύσει ἐργοστάσιο ἀεριούχων ποτῶν στὸ Κάϊρο τῆς Αἰγύπτου, ὅπου εἶχε νυμφευθῆ τὴν Κόριννα, κόρη τοῦ κόμητος Δαυΐδ ντ’ Ἀντώνιο (Ἀντωνιάδης), μὲ καταγωγὴ τὴν Τεργέστη, καὶ ὁ πατρυιός της, ὁ Ἀριστείδης Στεργιάδης (1861-1949) ἦταν ὕπατος ἁρμοστὴς τῆς Ἑλλάδος στὴν Σμύρνη τὸ 1919-1922.
Ἡ Μπεάτα Πετυχάκη Κιτσίκη, μητέρα τοῦ Δημήτρη Κιτσίκη, στὰ ἑλληνικὰ βουνά, τὸ 1944, ὡς ἀντάρτισσα τοῦ ΕΛΑΣ
Ἡ Μπεάτα Πετυχάκη- Κιτσίκη στὸ στρατιωτικὸ δικαστήριο, τὸ 1948 ποὺ τὴν κατεδίκασε σὲ θάνατο
Ἡ Μπεάτα Πετυχάκη-Κιτσίκη, μητέρα τοῦ Δημήτρη Κιτσίκη, μὲ τὸν πρόεδρο Μάο Τσετούνγκ, τὸ 1966
Ἡ «Βιβλιοθήκη - Ἀρχεῖο Νίκου Κιτσίκη» στεγάζεται σήμερα στὴν οἰκία τοῦ Ἀριστείδη Στεργιάδη, στὸ Ἡράκλειο τῆς Κρήτης. Ἡ προτομὴ τοῦ Νίκου Κιτσίκη, δεσπόζει στὴν εἴσοδο τοῦ λιμένος τοῦ Ἡρακλείου, τὸν ὁποῖο ὡς πολιτικὸς μηχανικὸς εἶχε διαμορφώσει τὸ 1920.
Ἄλλη προτομὴ τοῦ Νίκου Κιτσίκη στὴν εἴσοδο τῆς οἰκίας τοῦ Στεργιάδη. Ἡ Ἄντα Κιτσίκη ἀριστερὰ καὶ ὁ σύζυγός της ὁ Δημήτρης Κιτσίκης δεξιά. Πρῶτος ἀπὸ ἀριστερὰ ὁ πρόεδρος τοῦ ΤΕΕ/ΤΑΚ Πέτρος Ἰνιωτάκης
Οἱ δύο ἀδελφὲς τοῦ Δημήτρη Κιτσίκη εἶναι ὀμοίως πανεπιστημιακοί. Ἡ Μπεάτα Μαρία Κιτσίκη-Παναγοπούλου συνταξιοδοτήθηκε ὡς καθηγήτρια τῆς Ἱστορίας τῆς Τέχνης ἀπὸ τὸ Πανεπιστήμιο τῆς Καλιφορνίας στὸ Σὰν Χοσὲ τῶν ΗΠΑ. Ἡ Ἔλσα Σμίντ-Κιτσίκη εἶναι ψυχαναλύτρια καὶ συνταξιοδοτημένη καθηγήτρια Ψυχολογίας στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Γενεύης, στὴν Ἐλβετία. Ὡς μία έκ τῶν πλέον γνωστῶν στὸν κόσμο Πιαζετιστῶν, ὑπῆρξε γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα συνεργάτις τοῦ Ζαν Πιαζὲ (1896-1980), στὴν Γενεύη.
1955- Σκωτία -Γάμος τῆς Ἄνν Χάμπαρντ μὲ τὸν Δημήτρη Κιτσίκη, 30 Αὐγούστου 1955
Ὁ Δημήτρης Κιτσίκης καὶ ἡ πρώτη Βρεταννίδα γυναῖκα του,Ἄνν Χάμπαρντ, κόρη ἀρχιδικαστοῦ, ἐτέλεσαν τοὺς γάμους των τὸ 1955 στὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησία τῆς Γλασκώβης, στὴν Σκωτία. Τὸ ζευγάρι ἀπέκτησε τὸ πρῶτο του παιδί – μιὰ κόρη, τὴν Τατιάνα Μπεάτα – τὸ 1960, καὶ τὸ δεύτερο – ἕναν υἱό, τὸν Νῖκο – τὸ 1962. Ἐνῷ ὁ Νῖκος, ποὺ εἶναι βαϊσνάβος ἀπὸ τὸ 1982, ζῇ μὲ τὴν Ἰνδὴ γυναῖκα του, τὴν Βαρούνη, ἐν μέσῳ τῆς πολυπληθοῦς βαϊσναβικῆς κοινότητος τοῦ Γκαίνσβιλ τῆς Φλόριδας ὥς καὶ στὴν Βεγγάλη τῆς Ἰνδίας (μὲ υἱό τους τὸν Σαντουβάσι καὶ κόρη τους τὴν Κσανάβανη), ἡ ἀδελφὴ του, Τατιάνα, διαμένει στὴν Μοντρεάλη τοῦ Καναδᾶ (μὲ τὸν υἱό της τὸν Στέφανο). Ὁ Δημήτρης Κιτσίκης καὶ ἡ Ἄνν Χάμπαρτ ἐχώρισαν μὲ διαζύγιο τὸ 1973.
Ἡ Ἄνν Χάμπαρτ-Κιτσίκη
Βιέννη, Αὐστρία, 1965,ΙΒ΄Διεθνὲς Συνέδριο Ἱστορικῶν Ἐπιστημῶν. Ὁ Δημήτρης Κιτσίκης μὲ τὰ δύο του πρῶτα παιδιά,τὴν Τατιάνα καὶ τὸν Νῖκο
Ἡ Καλὴ Δοξιάδη, κόρη τοῦ πολεοδόμου Κωνσταντίνου Δοξιάδη, δεύτερη σύντροφος τοῦ Δημήτρη Κιτσίκη, 1973-1974
Δεύτερη γυναίκα τοῦ Δημήτρη Κιτσίκη, ἡ Ἄντα (Ἀδαμαντία) τὸ γένος Νικολάρου, εἶναι κόρη ἀγρότου ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ πόλη τοῦ Μυστρᾶ. Τὸ ζεῦγος ὑπανδρεύθη τὸ 1975 στὴν ἑλληνικὴ ὀρθόδοξη έκκλησία τῆς Ὀττάβας τοῦ Καναδᾶ. Ὁ υἱός τους, ὁ Ἆγις Ἰωάννης, ἐγεννήθη τὸ 1979 καὶ τὸ 2017 ἐνυμφεύθη στὸ Τορόντο τὴν Ἰρανίδα Σεχραζὰτ Ἀρντακανή (Shahrzad Ardakani). Ἡ κόρη τους, Κρανάη Μαρία, ἐγεννήθη τὸ 1982 καὶ τὸ 2013-2015 ὑπανδρεύθη στὴν ἑλληνικὴ ὀρθόδοξη ἐκκλησία τῆς Βολονίας, στὴν Ἰταλία, τὸν Δρα Φραγκῖσκο ντὲ Λεονάρδης, Ἰταλὸ ἰατρό (Dr. Francesco de Leonardis).
1988-Σπάρτη Τουρκίας-Ἔγιρντιρ-Ἡ Ἄντα μὲ τὰ δύο παιδιά, Κρανάη καὶ Ἆγις, μαζὶ μὲ τὸν δημοσιογράφο τῆς τουρκικῆς ἐφημερίδος Μίλλιγιετ,τὸν Ντογὰν Τσελίκ
Ἡ Ἄντα Κιτσίκη στὴν Σπάρτη τῆς Τουρκίας
Ὁ Δημήτρης Κιτσίκης εἶναι συνάμα ἕλλην, γάλλος καὶ καναδὸς ὑπήκοος. Ζῇ στὴν Βόρειο Ἀμερική καὶ στὴν Εὐρώπη, μοιράζοντας τὸν χρόνο του ἀνάμεσα στὴν Ὀττάβα, τὸ Παρίσι καὶ τὴν Ἀθήνα.
Σταδιοδρομία
Σἐ ἡλικία 5 ἐτῶν εἰσῆλθε στὸ Δημοτικό, στὴν Σχολὴ Μακρῆ-Παναγιωτοπούλου τοῦ Κολωνακίου καὶ τὸ 1946-47 ξεκίνησε τὸ Γυμνάσιο στὴν Ἀμερικανικὴ Σχολὴ τοῦ Ψυχικοῦ ἀπὸ ὅπου ἀνεχώρησε τὴν 1η Νοεμβρίου 1947 γιὰ τὸ Παρίσι.
https://impanagiotopoulos.gr/index.php/to-sxoleio/istoria-skopos
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BF_%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CF%8E%CE%BD
Μὲ συμμαθητὲς στὸ Lycée Lakanal τὸ 1950 (2η σειρά, 1ος ἀπὸ ἀριστερά)
Ὁ διευθυντὴς τοῦ Γαλλικοῦ Ἰνστιτούτου, Ὀκτάβιος Μερλιέ, στέλνει τὸν Δημήτρη Κιτσίκη, τὸ 1947, στὰ δώδεκά του χρόνια, κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἐμφυλίου πολέμου, ἐσωτερικὸ σὲ σχολεῖο τῆς Γαλλίας, διότι ἡ μητέρα του ὡς κομμουνίστρια ἀγωνίστρια εἶχε καταδικασθῆ σὲ θάνατο ἀπὸ στρατιωτικὸ δικαστήριο.
Τὴν πρώτη του χρονιὰ στὴν Γαλλία τὴν ἐπέρασε στὴν École des Roches τῆς Νορμανδίας. Θὰ συνεχίσῃ ἀργότερα στὸ Lycée Lakanal (1948-1952) τοῦ Sceaux, κοντὰ στὸ Παρίσι πρὶν τελικὰ μεταγραφῆ, στὸ Lycée Carnot τοῦ Παρισιοῦ, ἀπ’ ὅπου καὶ θὰ λάβῃ τὸ Baccalauréat τὸ 1953.
1950-Δημήτρης Κιτσίκης μὲ Davoud Rashidi, μέγιστο ἠθοποιὸ ἰρανικοῦ κινηματογράφου,1933-2016, στὸ Lyc
Ὁ Δημήτρης Κιτσίκης ἔγραψε:"Ὁ Δαβὶδ Ῥασιντὶ ὑπῆρξε παιδικός μου φίλος καὶ μέγιστος ἠθοποιὸς τοῦ ἰρανικοῦ κινηματογράφου. Μεγαλώσαμε μαζί, ἐπὶ χρόνια ἐσωτερικοὶ στὸ Lycée Lakanal (Sceaux) τῶν Παρισίων καὶ μετὰ ὡς φοιτητἐς στὴν Γενεύη. Ἐπανευρεθήκαμε στὴν Τεχεράνη φθασμένοι πλέον, στὸ διεθνὲς στερέωμα καὶ οἱ δύο. Τὸ Ἰρὰν ὑπῆρξε γιὰ ἐμᾶς τοὺς δύο ἡ πατρὶς τοῦ Μεγαλέξανδρου, βασιλέως τῶν Περσῶν καὶ τῶν Ἑλλήνων. Ἔκτοτε, ὁ υἱὀς μου ὁ Ἆγις (Ἆγις Δ΄,βασιλεὺς τῆς Σπάρτης) ἐνυμφεύθη τὴν πανέμορφη Περσίδα Σεχραζάτ, ἀπὸ τὴν Τεχεράνη. Ὁ Ἑλληνισμὸς παραμορφώνεται ὅταν παραμένη στὰ στενὰ ὅρια τοῦ κρατιδίου τῶν Ἀθηνῶν. Θέλει νὰ ἀναπνεύσῃ στὸ εὖρος τοῦ πλανήτου".
Στὴν Γενεύη (1953)
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς δεκαετίας τοῦ 1960 καὶ στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1970, εἶναι στενὸς φίλος καὶ σύμβουλος τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ τοῦ πρεσβυτέρου (1907-1998), ποὺ διαμένει ἐκείνη τὴν ἐποχή αύτοεξόριστος στὸ Παρίσι.
Μὲ τὴν ἑλληνική ἀντιπροσωπία στὸ Πεκίνο τὸ 1974 (1η σειρά, 2ος ἀπὸ ἀριστερά), 4ος μὲ μπαστοῦνι,ὁ Νῖκος Κιτσίκης,5ος ὁ Ντὲνγκ Σιάπινγκ,6η ἡ Μπεάτα Κιτσίκη,8η ἡ Καλὴ Δοξιάδη
Κατόπιν προσκλήσεως, θὰ δεχθῆ – τὸ 1970 – μία θέση associate professor στὸ πανεπιστήμιο τῆς Ὀττάβας, γενόμενος τακτικὸς καθηγητής (full professor) τὸ 1983. Τὰ πρῶτα χρόνια στὸν Καναδᾶ, διδάσκει ἐπίσης – πηγαινοερχόμενος μεταξύ τῶν δύο πόλεων – ὡς ἐπισκέπτης καθηγητὴς στὸ πανεπιστήμιο Λαβάλ στὴν πόλη τοῦ Κεμπέκ.
Ἔκτοτε, ὁ Δημήτρης Κιτσίκης ζῇ στὴν Βόρειο Ἀμερική καὶ στὴν Εὐρώπη, μοιράζοντας τὸ χρόνο του ἀνάμεσα στὸν Καναδᾶ, τὴν Ἑλλάδα, τὴν Τουρκία καὶ τὴν Γαλλία. Ἔχοντας ὡς κυρία ἕδρα τὸ πανεπιστήμιο τῆς Ὀττάβας, ταξιδεύει συχνὰ στὴν Ἑλλάδα καὶ στὴν Τουρκία γιὰ σύντομες ἐπισκέψεις, ἀλλὰ καὶ παρατεταμένες διαμονὲς γιὰ διδασκαλία καὶ ἔρευνα.
Ἀπὸ τὸ 1972 μέχρι τὸ 1974 εἶναι ἐντεταλμένος ἐρευνῶν στὸ Ἐθνικὸ Κέντρο Κοινωνικῶν Ἐρευνῶν στὴν Ἀθήνα.
Μὲ στόχο τὴν ἐπίλυση τοῦ Κυπριακοῦ, ἀποστέλλεται – τὸ καλοκαίρι τοῦ 1975 – ὠς ἀνεπίσημος ἐκπρόσωπος τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως στὴν Κύπρο καὶ στὴν Τουρκία.
Διδάσκει, ἀπὸ τὸ 1976 στὸ 1978, στὸ Κολλέγιο τοῦ Ντηρῆ, τὸ ἀμερικανικὸ πανεπιστήμιο στὴν Ἀθήνα, καὶ κατὰ τὴν περίοδο 1980-1981 στὸ πανεπιστήμιο τοῦ Μπογάζιτσι στὴν Κωνσταντινούπολη.Τὸ 1991-92, εἶναι ἐπισκέπτης καθηγητὴς καὶ διδάσκει στὸ πανεπιστήμιο τοῦ Μπιλκὲντ στὴν Ἄγκυρα.
Τὸ 1990, ὁ πρόεδρος τῆς Τουρκικῆς Δημοκτρατίας, Τουργκοὺτ Ὀζάλ, ἔρχεται σὲ ἐπαφή μαζί του.Ὁ Δημήτρης Κιτσίκης θὰ γίνῃ τότε ἔνας ἀπὸ τοὺς στενωτέρους φίλους τοῦ προέδρου καὶ σύμβουλός του.
Θριαμβευτικὴ εἴσοδος στὴν Καισαρεία τῆς Τουρκίας, τὸ 1990, τοῦ Τουργκοὺτ Ὀζὰλ μὲ τὸν Δημήτρη Κιτσίκη
Ὁ πρόεδρος Ὀζὰλ καὶ ὁ Δημήτρης Κιτσίκης σὲ ἐπίσημη τελετή
Δημήτρης Κιτσίκης καὶ Τουργκοὺτ Ὀζάλ παραθερίζουν στὶς ἀκτὲς τῆς Τουρκίας μὲ τὴν σύζυγο τοῦ Ὀζὰλ Σεμρὰ καὶ τὸν υἱό του Ἀχμέτ
Ὁ καθηγητὴς Κιτσίκης θὰ συνταξιοδοτηθῆ τὸ 1996. Τὴν ἴδια ὄμως χρονιὰ ἐκλέγεται professor emeritus τοῦ πανεπιστημίου τῆς Ὀττάβας. Ἔκτοτε διατηρεῖ τὸ γραφεῖο του στὸ πανεπιστήμιο καὶ συνεχίζει νὰ διδάσκῃ σὲ προπτυχιακὸ καὶ μεταπτυχιακὸ ἐπίπεδο, παραμένοντας μέλος τῆς Σχολῆς Μεταπτυχιακῶν καὶ Μεταδιδακτορικῶν Σπουδῶν τοῦ Πανεπιστημίου.Ἐπίσης, κάθε χρόνο, ἀπὸ τὸ 2006, διδάσκει στὴν Ἀκαδημία τῶν Συνταξιούχων, στὸ Γκατινὼ τοῦ Κεμπέκ (Académie des Retraités de l'Outaouais - ARO).
Τὸ 1999 ἐκλέγεται τακτικὸ μέλος τῆς Βασιλικῆς Ἀκαδημίας τοῦ Καναδᾶ, τὸ καναδικὸ ἀντίστοιχο τῆς Γαλλικῆς Ἀκαδημίας.
Προσκεκλημένος τῆς Γιουγκοσλαυϊκῆς Δημοκρατίας, εἶναι διεθνὴς παρατηρητὴς στὸ Βελιγράδι γιὰ τὶς ἐθνικὲς ἐκλογὲς τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2000. Παρ’ ὅλο ποὺ ἐκπροσωπεῖ ἐπίσημα τὸν Καναδᾶ, εἶναι μέλος τῆς Ἑλληνικῆς ἀντιπροσωπίας ποὺ ἀναχωρεῖ ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, μαζὶ μὲ τὸν Κάρολο Παπούλια, μετέπειτα πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας.
Τὸ Σεπτέμβριο τοῦ 2008, ἡ Ἑλληνική Δημοκρατία ἐτίμησε τὸν Δημήτρη Κιτσίκη μὲ τὴν ἵδρυση στὸν Δῆμο Ζωγράφου, τοῦ Ἱδρύματος Δημήτρη Κιτσίκη, Νομικὸ Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, μὲ τὸ προεδρικὸ Διάταγμα ὑπ’ἀριθμ. 129 που ἐδημοσιεύθη στὴν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως.
Φιλοσοφία, Σκέψη καὶ Ἐπιτεύξεις
Ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία ὁ Δημήτρης Κιτσίκης εἶχε μία ἔμμονη ἰδέα. Ἤθελε ὄχι μόνον νὰ συμφιλιώσῃ τοὺς Ἕλληνες μὲ τοὺς Τούρκους ἀλλὰ καὶ νὰ τοὺς ἑνώσῃ σὲ μία ἑλληνοτουρκικὴ συνομοσπονδία καὶ νὰ ἐπανιδρύσῃ μὲ τὸν τρόπο αὐτό, ὑπὸ σύγχρονη μορφή, τὴν Ὀθωμανικὴν Αὐτοκρατορία. Ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ 1960, ὁ Δημήτρης Κιτσίκης εἶναι ὁ ἀνεγνωρισμένος θεωρητικός, πρῶτα στὴν Ἑλλάδα καὶ μετὰ στὴν Τουρκία, τῆς ἰδέας τῆς ἑλληνοτουρκικῆς συνομοσπονδίας τὴν ὁποία προώθησε ἐπηρεάζοντας ἡγέτες, πολιτικούς, δημοσιογράφους, καλλιτέχνες καὶ διανοουμένους καὶ στὶς δυὸ χῶρες. Τὰ βιβλία του στὰ τουρκικὰ εἶχαν μεγάλη ἐπιτυχία στὴν γείτονα χώρα καὶ ἐξυμνήθησαν ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν πρωθυπουργὸ τῆς Τουρκίας, Μεσοὺτ Γιλμάζ. Ἐκράτει στενὲς ἐπαφὲς μὲ τὸν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ τὸν πρεσβύτερο καὶ τὸν Τουργκοὺτ Ὀζάλ, πρόεδρο τῆς Τουρκικῆς Δημοκτρατίας. Τὰ βιβλία τοῦ προκάλεσαν μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες θύελλες τῆς ἑλληνικῆς ἱστοριογραφίας. Ἐσυζητήθησαν μὲ ἐπερωτήσεις ἀκόμα καὶ στὴν ἑλληνικὴ βουλή. Στὰ βιβλία του ἀμφισβητοῦνται οἱ καθιερωμένες ἰδέες περὶ ἑλληνικῆς δουλείας ἐπὶ Τουρκοκρατίας, καθὼς καὶ μία σειρὰ στερεοτύπων ποὺ ἐδιδάσκοντο στὰ ἑλληνικὰ σχολεῖα καὶ στὰ πανεπιστήμια, ὅπως ἡ ἱστορία τοῦ «κρυφοῦ σχολειοῦ».
Γεννημένος σὲ ἄθεη οἰκογένεια διανοουμένων καὶ δημοσίων προσώπων, ὁ Δημήτρης Κιτσίκης ἀνέπτυξε τὶς θρησκευτικὲς του ἀπόψεις σταδιακὰ καὶ μόνον ὡς ἐνήλιξ ἔγινε εὐσεβὴς Ὀρθόδοξος χριστιανός. Ἄν καὶ μέλος τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐξέφραζε πάντα τὴν προτίμησή του γιὰ τὶς θέσεις τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, οἱ ὀπαδοὶ τοῦ ὁποίου ἀπορρίπτουν τὴν χρήση τοῦ νέου ἡμερολογίου, κρατοῦν παραδισιακὸ φρόνημα χριστιανικοῦ βιώματος καὶ παραδοσιακὸ τρόπο λατρείας. Ὅπως ἡ Ὀρθοδοξία ἐπεκράτησε κατὰ τῆς Εἰκονομαχίας τὸν Θ΄αἰῶνα, ἐπαναφέροντας τὴν χρήση τῆς εἰκόνος στὴν χριστιανικὴ λατρεία, ὁ καθηγητὴς Κιτσίκης εἶναι πεπεισμένος πὼς τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο θὰ ἐπανέλθῃ στὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ποὺ τὸ 1923, ἡ χούντα τοῦ συνταγματάρχου Πλαστήρα τὸ εἶχε δικτατορικῶς καταργήσει.
Θεωρεῖ πὼς ἀνέκαθεν ἡ θρησκεία ἀπετέλεσε οὐσιῶδες στοιχεῖο τῆς διεθνοῦς πολιτικῆς καὶ πιστεύει στὴν δυνατότητα συνεργασίας διαφόρων θρησκειῶν, ὅπως αὐτὸ εἶχε ἐπιτευχθῆ μὲ τὸ σύστημα τῶν μιλλετίων στὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία. Γι’ αὐτὸ ἐπεδίωξε μὲ συνέδρια καὶ ἀλλὰ μέσα νὰ προωθήσῃ τὴν συνεργασία μεταξὺ τῶν τεσσάρων μεγάλων θρησκειῶν τοῦ ἰουδαϊσμοῦ, τοῦ χριστιανισμοῦ, τοῦ ἰσλὰμ καὶ τοῦ ἰνδουϊσμοῦ. Ὠργάνωσε διάλογο τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τοὺς σουννῖτες καὶ τοὺς Ἀλεβῆδες τῆς Τουρκίας, τοὺς σιΐτες τοῦ Ἰράν, τοὺς βαϊσνάβους ἰνδουϊστὲς τῆς Ἰνδίας καὶ ἔχει συνεργασθῆ μὲ τοὺς ἑβραίους τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τοὺς φονταμενταλιστὲς καθολικούς του Κεμπέκ, ὅπου μὲ πρώην φοιτητὲς τοῦ ἐξέδωσε στὰ γαλλικὰ ἕνα τριμηνιαῖο περιοδικὸ μὲ τίτλο Ἀκιλὰ (Aquila, δηλαδὴ ἀετός) μὲ τὸν δικέφαλο στὸ ἐξώφυλλο, μὲ στόχο τὴν προώθηση στοὺς καθολικοὺς κύκλους τοῦ Κεμπὲκ τῆς βυζαντινῆς αὐτοκρατορικῆς ἰδέας. Επίσης, ὡς Ὀρθόδοξος χριστιανός, ἐμελέτησε τὴν τουρκικὴ θρησκεία τοῦ μπεκτασισμοῦ-ἀλεβισμοῦ, καὶ ἐπεδίωξε νὰ οἰκοδομήσῃ γέφυρα μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, γιὰ νὰ σχηματισθῆ μία βάση μελλοντικῆς ἑνώσεως Ἀγκύρας καὶ Ἀθηνῶν.
Παντοῦ καὶ πάντοτε ὁ πλανητικὸς ἑλληνισμὸς εἶναι παρὼν στὸ ἔργο του καὶ στὴν διδασκαλία του.
Παρὰ τοῦ ὅ,τι ὁ πατέρας του, ὁ Νῖκος Κιτσίκης ὑπῆρξε κοινοβουλευτικὸς ἄνδρας τῆς Ἀριστερᾶς, ὁ Δημήτρης Κιτσίκης ἔχει μίαν ἀπέχθεια πρὸς τὸν κοινοβουλευτισμό, τὸν ὁποῖον θεωρεῖ τελείως ξένο πρὸς τὸ ἑλληνικὸ λαοκρατικὸ πρότυπο.
Λεζάντα
Στὴν Γαλλία, κατὰ τὴν μαρτυρία τῶν Ρενουβὲν (Pierre Renouvin) καὶ Ντϋροζὲλ (Jean-Baptiste Duroselle), (βλ. τὸ βιβλίο τῶν δύο Γάλλων καθηγητῶν, Introduction à l’Histoire des Relations internationales, Paris, A. Colin, 1964), ὑπῆρξε ὁ θεμελιώτης στὴν Ἱστορία τῶν Διεθνῶν Σχέσεων τοῦ κλάδου τῆς προπαγάνδας καὶ τῶν πιέσεων ὡς κρατικὸ ὅπλο ἐξωτερικῆς πολιτικῆς. Ἐπίσης, ἔθεσε τὶς βάσεις τῆς μελέτης τῆς τεχνοκρατίας στὴν διεθνῆ πολιτική.
Ἐδημιούργησε ἕνα μοντέλο γιὰ τὴν συστηματικὴ μελέτη τῶν τριῶν πολιτικῶν ἰδεολογιῶν τοῦ φιλελευθερισμοῦ, τοῦ φασισμοῦ καὶ τοῦ κομμουνισμοῦ καὶ συνέγραψε πολλὲς μελέτες γιὰ τὴν ἱστορία τῆς Κίνας. Ἵδρυσε δὲ τὸν κλάδο τῆς φωτοϊστορίας. Εἶναι ἀνεγνωρισμένος ποιητὴς μὲ ἕξι ποιητικὲς συλλογὲς. Τὸ 1991 ἔλαβε τὸ πρῶτο βραβεῖο Ἀμπντὶ Ἰπεκτσὶ (Abdi Ipekci) γιὰ τὴν ποίηση. Τρὶα ἀπὸ τὰ βιβλία του ποιημάτων ἀνθολογήθηκαν μεταξὺ 32 ποιητῶν τοῦ Καναδᾶ στὸ βιβλίο τῶν H. Bouraoui et J. Flamand (eds.) Ecriture franco-ontarienne d’aujourd’hui, Ottawa, Les Editions du Vermillon, 1989. Τὸ ποιητικό του ἔργο συμπεριελήφθη στὸ Dictionnaire des citations litteraires de l’Ontario francais, depuis 1960, ποὺ ἐξέδωσαν οἱ M. & P. Karch, τὸ 1996, στὶς ἐκδόσεις L’Interligne, στὴν Ὀττάβα. Ἡ ποίησή του ἐχρησιμοποιήθη ἐπίσης στὰ βιβλία τῆς Ἑλληνίδος ζωγράφου Γεωργίας Καμπάνη (Georgette Kambani).
Εἶναι ὁ ἐπινοητὴς τεσσάρων ἐννοιῶν ποὺ ἔθεσαν σὲ νέες βάσεις τὴν ἱστορία τοῦ ἑλληνοτουρκικοῦ χώρου. α) «Ἐνδιάμεση Περιοχή» πολιτισμοῦ, ἡ ὁποία ἐπεκτείνεται ἀπὸ τὴν Ἀδριατικὴ θάλασσα μέχρι τὸν Ἰνδὸ ποταμό, μεταξὺ τῆς εὐροαμερικανικῆς Δύσεως καὶ τῆς ἰνδοκινεζικῆς Ἀνατολῆς. Μία δημοσιευμένη γερμανικὴ διδακτορικὴ διατριβὴ ἐπῆρε ὡς θέμα τὴν θεωρία αὐτὴ τοῦ Κιτσίκη, (P. Davarinos, Geschichtsschreibung und Politik [Ἱστοριογραφία καὶ πολιτική], Dusseldorf, Πανεπιστήμιο Heinrich Heine, 1995) καὶ ἡ Καναδικὴ Ἀκαδημία (Royal Society of Canada), ἀναγνωρίζοντας τὴν πρωτοτυπία τῆς θεωρίας αὐτῆς, ἐξέλεξε τὸν Κιτσίκη τακτικὸ μέλος της, τὸ 1999. β) Ἀνατολικὴ Παράταξη σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν Δυτικὴ Παράταξη ὡς δίπολο. γ) Ἑλληνοτουρκισμὸς ὡς ἰδεολογία καὶ ὡς πολιτισμικὴ πραγματικότης γιὰ τὰ τελευταῖα χίλια χρόνια. δ) Μπεκτασική-ἀλεβηδικὴ προέλευση τῆς Ὀθωμανικῆς Δυναστείας, τῆς ὁποίας ὁ ἐξισλαμισμὸς ἐπεβλήθη ἀπὸ τοὺς Εὐρωπαίους μαζὶ μὲ τὴν ἐκκοσμίκευση καὶ τὴν δυτικοποίησή της.
Ὁ Δημήτρης Κιτσίκης, μαοϊκὸς στὴν Κίνα
Τὸ 2007 ἐκυκλοφόρησε τὸ 34ο βιβλίο του μὲ τίτλο, Συγκριτικὴ Ἱστορία Ἑλλάδος-Κίνας ἀπὸ τὴν Ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα (Ἀθήνα,Ἡρόδοτος, 345 σ.). Τὸ μοναδικὸ αὐτὸ ἔργο ἐξετάζει τὴν πορεία αὐτῶν τῶν δύο πολιτισμῶν κατὰ τὴν διάρκεια τριῶν χιλιετιῶν καὶ ἐπικεντρώνεται σὲ δύο ἔννοιες: τὸν πλανητικὸ ἑλληνοκινεζικὸ πολιτισμὸ καὶ τὴν πολιτικὴ του ἔκφραση, ἐπὶ δυόμιση χιλιάδες χρόνια, τὴν οἰκουμενικὴ αὐτοκρατορία ὡς ἰδανικὸ ὀργανωτικὸ πρότυπο.
Συγγραφεὺς 37 βιβλίων, ἐκατοντάδων ἐπιστημονικῶν ἄρθρων καὶ συλλογικῶν συγγραμμάτων, ὁ Δημήτρης Κιτσίκης μελετᾶ θέματα ποὺ ἀφοροῦν τὶς διεθνεῖς σχέσεις, τὴν Μέση Ἀνατολή, τὴν γεωπολιτική, τὶς πολιτικὲς ἰδεολογίες, τὴν Κὶνα, τὴν θρησκεία καὶ εἰδικότερα τὴν Ἱστορία τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Τουρκίας. Τὰ βιβλία του, κυρίως στὰ ἑλληνικά, γαλλικά, ἀγγλικά και τουρκικά, ἔχουν ἐπίσης μεταφρασθῆ στὶς βαλκανικὲς γλῶσσες, τὰ γερμανικά, τὰ ἱσπανικά, τὰ πορτογαλικὰ καὶ τὰ ρωσικά. Γιὰ τὸ πρόσωπό του καὶ γιὰ τὸ ἔργο τοῦ ἔχουν δημοσιευθῆ ἄρθρα καὶ στὰ κινεζικά.
1994 - Δημήτρης Κιτσίκης,ὄρθιος, πρῶτος ἀπὸ ἀριστερά.Καθηγητὲς τοῦ τμήματος Ἱστορίας τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Ὀττάβας
2013 - Ὁ Δημήτρης Κιτσίκης διδάσκων στὴν Ὀττάβα. Μάρτιος 2013
Ὁ Κιτσίκης θεωρεῖ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα ὡς τὸν ἀκρογωνιαῖο λίθο τοῦ πλανητικοῦ πολιτισμοῦ καὶ γι’ αὐτὸ ὑποστηρίζει ὅτι εἶναι μεγάλη τιμὴ νὰ δύναται κανεὶς νὰ γράφη στὰ ἑλληνικά. Νομίζει πὼς ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα πρέπει νὰ ἀφαιρεθῆ ἀπὸ τὰ χέρια τῆς στρατιᾶς τῶν Ἑλλήνων φιλολόγων ποὺ τὴν καταστρέφουν. Ὑπερασπίζεται τὴν πολυτονικὴ γραφὴ καὶ τὴν παραδοσιακὴ ὀρθογραφία ὡς καὶ τὴν ἐλευθερία νὰ χρησιμοποιῇ κανεὶς οἱοδήποτε γλωσσικὸ ὕφος ἐπιθυμεῖ. Λάθος νοεῖται γι’ αὐτόν, μόνον ὅ,τι δὲν ἐχρησιμοποιήθη στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ὁμήρου μέχρι σήμερα.
Συμβάλλει τακτικὰ μὲ ἄρθρα σὲ ἑλληνικὰ περιοδικά, καὶ ἀπὸ τὸ 1996 ἐκδίδει στὴν Ἀθήνα τὸ τριμηνιαῖο περιοδικὸ γεωπολιτικῆς, Ἐνδιάμεση Περιοχή, ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ πολιτισμικοῦ μοντέλου ποὺ ὁ ἴδιος ἐπενόησε.
Ὑποστηρικτὴς τῶν πνευματικῶν ἡγετῶν τοῦ Ἰσλάμ
Ὁ Κιτσίκης ὑπῆρξε ἐξ'ἀρχῆς ἐνθουσιώδης ὑποστηρικτὴς τοῦ ἀγιατολλὰχ Χομεϊνὶ καὶ τῆς Ἰρανικῆς Ἰσλαμικῆς Δημοκρατίας.Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ ὤργάνωσε τρία διεθνῆ συνέδρια διαλόγου μεταξὺ Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων χριστιανῶν καὶ Ἰρανῶν σιϊτῶν, στὴν Ἀθήνα καὶ τὴν Τεχέρανη,καὶ κατατάσσεται ἀπὸ τοὺς Ἰρανοὺς μεταξὺ τῶν 13 προσωπικοτήτων παγκοσμίου βεληνεκοῦς ποὺ ὑπεστήριξαν τὸν Χομἐϊνι.(Βλ. τὸν παρακάτω σύνδεσμο):
http://ijtihad.ir/NewsDetailsen.aspx?itemid=2290
Ἐπίσης ὑπῆρξε ἐξ ἀρχῆς καὶ συνεχίζει νὰ εἶναι ὑποστηρικτὴς τοῦ Τούρκου ἰμάμη Φετουλλὰχ Γκϋλὲν καὶ ἐπιφανὲς μέλος τῆς Ἀδελφότητος Χιζμὲτ τοῦ Γκϋλέν ποὺ ἔχει προβάλλει μὲ τὶς δημοσιεύσεις του καὶ τὶς ὁμιλίες του.
ΝΙΚΟΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ -ΠΡΥΤΑΝΙΣ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Ἕνα μυθιστόρημα πολιτικῆς φαντασίας
Τὸ σοσιαλιστικὸ Πολυτεχνεῖο τοῦ Νίκου Κιτσίκη
Χρονολογική βιογραφία
1935 – ὁ Δημήτρης Κιτσίκης γεννιέται στὴν Ἀθήνα
1947 – Ἀναχώρηση γιὰ τὸ Παρίσι
1947-1948 – École des Roches στὴν Νορμανδία
1948-1952 – Lycée Lakanal στὸ Sceaux
1952-1953 – Lycée Carnot στὸ Παρίσι
1953 – Baccalauréat στὸ Παρίσι
1953-1954 – Πρωτοετὴς Ἰατρικῆς καὶ Ἱστορίας στὴν Σορβόννη
1954-1955 – Δευτεροετὴς Ἰατρικῆς στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Γενεύης
1955 – Γάμος μὲ τὴν Ἄννα Χάμπαρντ στὴν Σκωτία
1955-1958 – Πτυχίο Ἱστορίας ἀπὸ τὸ Πανεπιστήμιο τῆς Σορβόννης
1958-1962 – Διδακτορικὲς σπουδὲς στὴν Σορβόννη
1960 – Γέννηση τῆς πρώτης κόρης του, Τατιάνας Μπεάτας, στὸ Παρίσι
1960-1962 – Ἐντεταλμένος ἐρευνῶν στὸ Institut Universitaire de Hautes Etudes internationnales τῆς Γενεύης
1962 – Γέννηση τοῦ πρώτου ὑιοῦ του, Νίκου, στὸ Παρίσι / Διδακτορικὸ του ἀπὸ τὴν Σορβόννη
1962-1965 – Ἐντεταλμένος ἐρευνῶν στὸ Centre de Relations internationales (CERI), τῆς Fondation Nationale de Science politique στὸ Παρίσι
1965- Στὸ ΙΒ΄ Διεθνὲς Συνέδριο Ἱστορικῶν Ἐπιστημῶν στὴν Βιέννη
1965-1970 – Ἐντεταλμένος Ἐρευνῶν στὸ Centre National de la Recherche scientifique (CNRS), στὸ Παρίσι
1962-1970 – Ὑφηγητὴς στὴν Σορβόννη
1968 – Καθοριστικὴ συμμετοχὴ ὡς μαοϊκὸς στὴν ἐξέγερση τῶν Γάλλων φοιτητῶν τοῦ Μάη 1968 καὶ εκδίωξη ἀπὸ τὸ Centre National de la Recherche scientifique καὶ τὴν Σορβόννη
1970 – Associate professor στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Ὀττάβας
1972-1973 – Ἐπισκέπτης καθηγητὴς στὸ Πανεπιστήμιο Λαβάλ (στὴν πόλη τοῦ Κεμπέκ)
1972 – Μόνιμος καθηγητὴς στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Ὀττάβας
1972-1974 – Ἐντεταλμένος ἐρευνῶν στὸ Ἐθνικὸ Κέντρο Κοινωνικῶν Ἐρευνῶν στὴν Ἀθήνα
1973 – Διαζύγιο μὲ τὴν Ἄννα Χάμπαρτ
1975 – Γάμος μὲ τὴν Ἄντα Νικολάρου στὴν Ὀττάβα / Ἀνεπίσημος ἐκπρόσωπος τῆς Ἑλλάδος σὲ Κύπρο καὶ Τουρκία
1976-1978 – Ἐπισκέπτης καθηγητὴς στὸ Κολλέγιο τοῦ Ντηρῆ, τὸ ἀμερικανικὸ πανεπιστήμιο στὴν Ἀθήνα
1979 – Γέννηση τοῦ δευτέρου ὑιοῦ του, Ἄγιδος Ἰωάννου, στὴν Ὀττάβα
1980-1981 – Ἐπισκέπτης καθηγητὴς στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Μπογάζιτσι στὴν Κωνσταντινούπολη. Φοιτητής του ὁ μελλοντικὸς πρωθυπουργὸς τῆς Τουρκίας, Ἀχμὲτ Νταβούτογλου.
1981 – Βραβεῖο γιὰ τὴν συμβολή του στὴν μελέτη τῶν ἀρχῶν τοῦ ἀτατουρκισμοῦ, Πανεπιστήμιο Μογάζιτσι, Κωνσταντινούπολη
1982- Conflicting Conceptions of Detente in a Period of East West Tension,+ International Conference on NATO in the 1980's, Turkish Political and Social Studies Foundation (SISAV), Κωνσταντινούπολη, October 4-6 Ὀκτωβρίου, 1982.
1982 – Γέννηση τῆς δεύτερης κόρης του, Κρανάης Μαρίας, στὴν Ὀττάβα
1983 – Προαγωγὴ σὲ τακτικὸ καθηγητή (full professor)
1986 - Συμμετοχὴ ὡς προσκεκλημένος στὴν Βομβάη (Μουμπάϊ), Ἰνδία, στὸ πρῶτο παγκόσμιο συνέδριο Συνθέσεως Ἐπιστήμης καὶ Θρησκείας,9-12 Ἰανουαρίου.
1988 - Συμμετοχὴ στὴν ἡμερίδα μὲ Διονύση Σαββόπουλο γιὰ τὴν γλῶσσα καὶ τὸ πολυτονικό
1988 – Ἀντιπρόσωπος τοῦ δημάρχου Σπάρτης Λακωνίας στὴν Σπάρτη τῆς Τουρκίας
1989 - Προσκεκλημένος τῆς ἰρανικῆς κυβερνήσεως στὴν κηδεία τοῦ Ἀγιατολλὰχ Χομεϊνί, στὴν Τεχεράνη.
1990 - Προσκεκλημένος τῆς ἰρανικῆς κυβερνήσεως στὴν Τεχεράνη, στὸ Πρῶτο Συνέδριο Ἰσλαμικῶν Δυνάμεων ὑπὲρ τῆς Παλαιστίνης κατὰ τοῦ Ἰσραήλ.
1990-1993-Σύμβουλος τοῦ προέδρου τῆς Τουρκίας Τουργκοὺτ Ὀζάλ.
1990-1991 – Ἀντιπρόεδρος τοῦ Συλλόγου Συγγραφέων τοῦ Ὀντάριο
1990-1994 – Ὀργανωτὴς τριῶν διεθνῶν συμποσίων Ὀρθοδοξίας-‘Ισλάμ, στὴν Ἀθήνα καὶ τὴν Τεχεράνη
1991 – Ἐπιλογή του ἀπὸ τὸ Πανεπιστήμιο τῆς Ὀττάβας γιὰ τὸ Βραβεῖο Ἀριστείας στὴν Ἔρευνα
1991-1992 – Ἐπισκέπτης καθηγητὴς στὸ Πανεπιστήμιο Μπιλκὲντ στὴν Ἄγκυρα
1991 – Πρῶτο βραβεῖο Ἀμπντὶ Ἰπεκτσὶ γιὰ τὴν ποίηση
1995 - Ἐξελέγη ἀντιπρόσωπος τῆς Ἑλλάδος στὴν Διεθνῆ Ἐπιτροπὴ τοῦ Συνδέσμου τῶν Φίλων τοῦ Maurice Baumont (1892-1981).
1996 - Καλεσμένος στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Στρασβούργου, τμῆμα τουρκικῶν σπουδῶν.
1996 – Συνταξιοδοτεῖται ἐπίσημα ἀπὸ τὸ πανεπιστήμιο τῆς Ὀττάβας / Ἐκλέγεται professor emeritus
1999 – Ἐκλέγεται τακτικὸ μέλος τῆς Βασιλικῆς Ἀκαδημίας τοῦ Καναδᾶ
1999 - Ὁ πρόεδρος τοῦ Ἰράν, Μοχάμμαντ Χαταμί, τὸν καλεῖ στὸ Συνέδριο Διαλόγου τῶν Πολιτισμῶν, στὴν Τεχεράνη
2000 – Διεθνής παρατηρητὴς στὸ Βελιγράδι γιὰ τὶς ἐθνικὲς ἐκλογὲς τῆς Γιουγκοσλαυΐας
2005 - Καλεσμένος στὴν Μόσχα,σὲ ῥωσοτουρκικὸ συνέδριο γιὰ τὴν Εὐρασία
2005 - Καλεσμένος ἀπὸ τὸν τοῦρκο πρωθυπουργὸ Ἔρντογαν, μαζὶ μὲ τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη Βαρθολομαῖο,στὸ συνέδριο διαλόγου Πολιτισμῶν στὴν Ἀντιόχεια.
2008 – Ἐπίσημη σύσταση τοῦ Ἱδρύματος Δημήτρη Κιτσίκη στὸ Δήμο Ζωγράφου, Ἀττικῆς
2010 - Βραβεῖο Homo Hellenicus ἀπὸ τὴν Ἑταιρεία Ἑλλήνων Εὐεργετῶν γιὰ τὸ ἔργο του ἐξακτινώσεως τοῦ ἑλληνισμοῦ στὴν Οἰκουμένη
2010 - Ἐπισκέπτης καθηγητὴς στὸ Πανεπιστήμιο Σούν Γιάτ-σέν (Τζονγκσάν), Γκουανγκτζόου (Καντώνα), Κίνα
2011-'Επισκέπτης καθηγητὴς στὸ Πανεπιστήμιο Γκεντὶζ τῆς Σμύρνης
2011 - Βραβεῖο ἐξεχούσης ἐπιστημονικῆς προσφορᾶς Πανεπιστημίου Γκεντίζ. Σμύρνη (14 Δεκεμβρίου)
2011- Προσκεκλημένος τοῦ Ἀλεξάνδρου Ντούγκιν στὸ Πανεπιστήμιο Λομονόσοβ τῆς Μόσχας γιὰ προσπάθεια συνθέσεως τοῦ ντουγκινικοῦ εὐρασιανισμοῦ μὲ τὴν κιτσικικὴ θεωρία τῆς ἐνδιάμεσης περιοχῆς, Δεκέμβριος.
2012 - Κύριος ὁμιλητὴς στὸ συνέδριο γιὰ τὴν Ἀραβικὴ Ἄνοιξη στὸ Πανεπιστήμιο Μπιλκὲντ στὴν Ἄγκυρα, Μάρτιος
2012 - Ὁμιλητὴς στὸ Σεμινάριο γιὰ τὴν "Σημασία τῆς ἀρχαίας ἰνδικῆς κουλτούρας γιὰ τὴν οἰκοδόμηση ἑνὸς καλυτέρου κόσμου", 23-25 Μαΐου, στὸ Ἰνδικὸ Μουσεῖο τῆς Κολκάτας (Καλκούτα, Ἰνδία)
2012 - Ὁμιλιτὴς καὶ βασικὸς παράγων τοῦ συμποσίου: "Ἄς ξανασυστηθοῦμε: Εἴμαστε οἱ
Ἕλληνες", Ἡράκλειο, Κρήτη 21-23 Σεπτεμβρίου.
2012 - Τιμητικὴ Διάκριση στὸ Ἵδρυμα Κιτσίκη διὰ τὴν προσφορά του στὴν ἐξακτίνωση τῶν ἑλληνικῶν ἀξιῶν στὴν Οἰκουμένη, ἀπὸ τὴν Ἑταιρεία Ἑλλήνων Εὐεργετῶν
2012 - Κύριος ὁμιλιτὴς μὲ θέμα "Ἡ μεγάλη ἔξοδος τῶν Ἑλλήνων στὰ πέρατα τῆς Οἰκουμένης καὶ ἡ προσφορά τους στὴν Μητρόπολη τοῦ Ἑλληνισμοῦ", στὸ Συμπόσιο,"Κτίζοντας μία Νέα Ἑλλάδα καὶ ἕναν καλύτερο κόσμο μέσῳ τῆς Εὐεργεσίας", Πειραιεύς, 30 Σεπτεμβρίου καὶ Ἀθήνα 1η Ὀκτωβρίου.
2013 - Προσκεκλημένος στὴν Σμύρνη γιὰ τὰ 90 χρόνια τῆς Συμβάσεως τῆς Λωζάννης τῆς 30 Ἰανουαρίου 1923 περὶ ὑποχρεωτικῆς ἀνταλλαγῆς πληθυσμῶν μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας, ὡς ὁμιλητὴς μὲ θέμα: "'Ανταλλαγὴ πληθυσμῶν τοῦ 1923 μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας. Τὰ μετέπειτα" - Swiss Hotel Grand Efes, Smyrna, 30 Ἰανουαρίου.
2013 - Μέλος τῆς ἐκδοτικῆς ἐπιστημονικῆς ἐπιτροπῆς τοῦ περιοδικοῦ Journal of Modern Turkish History Studies, τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Σμύρνης, Dokuz Eylül Üniversitesi
2013 - Ἀντεπροσώπευσε τὸ Ἵδρυμα ὡς κύριος ὁμιλητὴς στὸ 11ο Φόρουμ τῆς Ῥόδου 2013, ποὺ ὠργάνωσαν οἱ Ῥῶσοι, 2-6 Ὀκτωβρίου, ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Vladimir Yakunin Ἡ ἐνδεκάτη αὐτὴ ἐτησία σύνοδος τῆς Ῥόδου τοῦ ῥωσικοῦ Διαλόγου Πολιτισμῶν ἐτίμησε ἰδιαιτέρως τὸ Ἵδρυμα στὸ πρόσωπο τοῦ Δημήτρη Κιτσίκη.
2013- Προσκεκλημένος στὸ Πανεπιστήμιο τῶν Παρισίων, ὡς μέλος τῆς ἐξεταστικῆς έπιτροπῆς τῆς διδακτορικῆς διατριβῆς τοῦ Marc Lambinet (7-13 Ὀκτωβρίου).
2013 - Προσκεκλημένος στὸ Ἡράκλειο Κρήτης ὡς κύριος ὁμιλητὴς τοῦ ἐπιστημονικοῦ συνεδρίου τῆς Βικελαίας γιὰ τὰ 100 χρόνια τῆς Ἑνώσεως τῆς Κρήτης μὲ τὴν Ἑλλάδα (23-26 Ὀκτωβρίου) καὶ στὴν ἐκπομπὴ "Ἀντιθέσεις" τοῦ Κρήτη TV τοῦ Σαχίνη (25 Ὀκτωβρίου) ὥς καὶ τοῦ Ράδιο 984 Ἡρακλείου τῆς Δουλγεράκη (30 Σεπτεμβρίου καὶ 21 Ὀκτωβρίου).
2014 - Προσκεκλημένος σὲ διεθνὴ συνάντηση στὴν Ἁγία Πετρούπολη (29-30 Μαρτίου), ὑψηλωτάτου ἐπιπέδου, πρωτοβουλίᾳ τοῦ προέδρου Πούτιν καὶ στόχο τὴν καταδίκη τοῦ ἀντισημιτικοῦ καθεστῶτος τοῦ Κιέβου ὑποστηριζομένου ἀπὸ τὶς ΗΠΑ.
2014- Ἀπὸ τῆς 18ης μέχρι τῆς 23ης Αὐγούστου, ὁ ἀντιδήμαρχος Ἡρακλείου Κρήτης, Πέτρος Ἰνιωτάκης ἐκάλεσε τὸν Δημήτρη Κιτσίκη στὴν πόλη του γιὰ νὰ καταγράψῃ ἀπὸ τὸν ἴδιο πλούσιο ἠχογραφικὸ ὑλικὸ μὲ σκοπὸ νὰ ἐκδώσῃ βιβλίο τῆς ζωῆς του. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς παραμονῆς του στὴν γενέτειρα τῆς μητέρας του Μπεάτας, ὁ Δημήτρης Κιτσίκης παρεχώρησε συνεντεύξεις στὰ τοπικὰ ΜΜΕ.
2014- Προσκεκλημένος ὡς κύριος ὁμιλητὴς στὸ 12ο Φόρουμ τῆς Ῥόδου, 25-29 Σεπτεμβρίου, ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Vladimir Yakunin, ὅπου καὶ ἔδωσε συνέντευξη στὰ ΜΜΕ.
2015- Προσκεκλημένος στὶς Η.Π.Α., στὸ ῥωσικὸ μοναστήρι τῆς Ἁγίας Τριάδος τοῦ Jordanville, New York, καὶ ἀπὸ τὸ Informed Orthodox Citizen Initiative Public Forum, Utica N.Y., ὡς ὁμιλητής, μὲ θέμα τὴν Οὐκρανικὴ Κρίση, 15-18 Ἀπριλίου.
2016 - Προσκεκλημένος στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ ἐπαφὲς μὲ τουρκικὲς προσωπικότητες καὶ γιὰ συνεντεύξεις στὰ τουρκικὰ ΜΜΕ ὡς καὶ γιὰ τὴν ὑπογραφὴ συμφωνιῶν γιὰ τὴν ἔκδοση δύο τουρκικῶν βιβλίων του ἀπὸ τὶς Ἐκδόσεις Sebil Yayınevi, 22-29 Ἀπριλίου.
2018 - Προσκεκλημένος στὴν Ὀτταβα, ἀπὸ τὴν Ἑταιρεία Φίλων Καναδᾶ-Γαλλία, γιὰ νὰ δώσῃ μία
ὁμιλία μὲ τίτλο, «Le génie de la France» ("Τὸ πνεῦμα τῆς Γαλλίας"),18 Μαρτίου.
2018- Παρουσίασις δύο βιβλίων Κιτσίκη στὸ Ἡράκλειο Κρήτης, 26 Ἰουνίου.
2018-Παρουσίασις δύο βιβλίων Κιτσίκη στὸ Ἡράκλειο
2018 - Προσκεκλημένος στὴν Σπάρτη, στὸν "Οἰνοκράτη", γιὰ νὰ δώσῃ ὁμιλία περὶ τῆς "μυστικῆς φρατρίας τοῦ Πλήθωνος, στὸν Μυστρᾶ", 3 Σεπτεμβρίου 2018.
2018-Πλήθων-ἀφίσα ὁμιλίας Κιτσίκη στὴν Σπάρτη
2019 - Προσκεκλημένος ἀπὸ τὸν Δημήτρη Σπαντῖδο στὸ συγκρότημα του στὸ Γεωργίτση, ἔξω ἀπὸ τὴν Σπάρτη, γιὰ νὰ δώσῃ ὁμιλία στὸ ἀνοικτὸ ἀρχαιοελληνικὸ Ἀμφιθέατρο Σπαντίδου, 24 Αὐγούστου 2019.
2019-Ὁμιλία Κιτσίκη στὸ Ἀμφιθέατρο Σπαντίδου, Γεωργίτση 24 Αὐγούστου
Lakonikos Typos 2019- 5 Σεπτ
Ὁ Δημήτρης Κιτσίκης στὸ γραφεῖο του τοῦ Ἱδρύματος, στοῦ Ζωγράφου, μὲ τὸν υἱό του Ἆγι Κιτσίκη, τὸ 2013
Ὁ Δημήτρης Κιτσίκης τὸ 2018 στὰ γραφεῖα τοῦ Ἱδρύματος στὸ Ἡράκλειο τῆς Κρήτης. Στὸν τοῖχο πορτραῖτο του τοῦ 1940
Δημήτρης Κιτσίκης καὶ Ἑλληνοτουρκισμός
Πνευματικὸς γραικυλισμὸς καὶ Κιτσίκης
Ὁ Δημήτρης Κιτσίκης στὴν Ἀθήνα τὸ 2019
κιτσικισμός
Ἕλλην γεννιέσαι
Ἡ Ἄντα Κιτσίκη τὸ 2019
& Dimitri Kitsikis-Tehran 1994.jpg){kind=link}